martes, 30 de agosto de 2011

As contas públicas insostibles: unha ameaza ao Estado de Benestar



Hoxe celebramos no Pleno do Congreso o debate da toma en consideración da Proposición de reforma do artigo 135 da Constitución presentada polos grupos parlamentarios Socialista e Popular.

En nome do Grupo Parlamentario Popular a nosa portavoz Soraya Sáenz de Santamaría, afirmou sobre esta reforma constitucional que “en tempos de grandes debates, España responde cun gran acordo para unha reforma con sentido, cunha base sólida e dunha constatada necesidade que foi moi ben recibida pola opinión pública internacional, na que os dous grandes partidos aparcan as súas diferenzas para presentar xuntos unha mesma convicción, que a estabilidade orzamentaria forma parte do interese xeral, por encima doutras consideracións”.

Manifestou que a Carta Magna “naceu como un texto vivo, con capacidade de resposta e de adaptación ás esixencias e retos propios de cada tempo polo que reformar a Constitución é aplicar a Constitución mesma, é pola en valor”.

Engadiu que, “esta reforma é necesaria, oportuna e responsable porque a experiencia dos tres últimos anos e a convulsión das últimas semanas puxeron de manifesto que os desequilibrios orzamentarios son riscos inasumibles para o benestar social”

E aseverou que “A partir de agora, a estabilidade orzamentaria xa non é unha opción, é un deber público, é unha obrigación constitucional porque é condición indispensable para o crecemento, a creación de emprego e a sustentabilidade do noso Estado do Benestar”.

Para a portavoz do GPP, “o compromiso dunhas contas públicas equilibradas non pode ser conxuntural, senón que ha de ser permanente e non pode depender da situación económica, nin das circunstancias políticas. Sexan tempos de bonanza ou de crise, gobernen uns ou gobernemos outros, ao final, ninguén poderá gastar máis do que ten”.

Resaltou que desde o punto de vista económico, constitucionaliza a estabilidade orzamentaria como guía para a xestión das contas públicas, que desde unha perspectiva institucional, reforza o modelo de Estado sobre a base dos principios de responsabilidade, lealdade e coordinación entre Administracións. E, para rematar, que recupera o valor do consenso para responder con altura de miras á incerteza do tempo en que vivimos”.

Soraya Saénz recordou os efectos negativos que para o benestar de todos carrexa unha crise fiscal. “Cando as administracións endebédanse en exceso e viven por encima das súas posibilidades, xeran unha fervenza de desequilibrios sobre o conxunto da economía”.

Recordou como o Partido Popular “achegou á reforma o resultado dunha profunda reflexión e o traballo que vimos desenvolvendo desde fai máis dun ano, desde que, por primeira vez, Mariano Rajoy propuxo facer da estabilidade orzamentaria unha esixencia constitucional”.


Concluíu afirmando que “o que hoxe propomos é facer da austeridade unha obrigación política de todos os poderes públicos, da estabilidade a base do crecemento económico e do equilibrio orzamentario a certidumbre sobre a que se asente a recuperación económica do noso país e a garantía do benestar social, porque nada pon máis en risco o Estado de Benestar, nada ameaza tanto as conquistas sociais, nada prexudica tanto aos cidadáns, como unhas contas públicas insostibles. Non hai política social se non se aseguran os recursos para mantela. O resto son promesas baleiras para hoxe e recortes inxustos para mañá”.


Tras as intervencións dos demais Grupos Parlamentarios, o Pleno do Congreso dos Deputados aprobou por 318 votos a favor, dezaseis en contra e dúas abstencións, a toma en consideración desta Proposición de reforma do artigo 135 da Constitución Española.

Foi tamén votada a tramitación directa e en lectura única da citada Proposición de reforma constitucional, sendo aprobada por 319 votos a favor e dezasete votos en contra.

Agora os grupos parlamentarios disporán de 48 horas para a presentación de emendas, que serán debatidas no próximo Pleno extraordinario do venres 2 de setembro.

Tras o debate dese día, para ser aprobado, o texto definitivo requirirá unha maioría de tres quintos do Congreso e será enviado, posteriormente, ao Senado para a súa tramitación na Cámara Alta.