Recordar que España está á cola de Europa en materia de aluguer: só o 17% da poboación reside nunha vivenda en réxime de aluguer, fronte ao 83% que o fai nunha vivenda en propiedade.
Por iso, a nova política de vivenda aposta polo aluguer fronte á compra de vivenda e dirixe as axudas do Plan Estatal, dotado con 2.421 M?, a quen máis o necesitan.
O Ministerio de Fomento incrementa o número de beneficiarios das axudas ao aluguer ata os 133.000, cun importe que chegará ata os 200 euros ao mes.
Estas axudas outorgaranse de acordo coa renda da unidade familiar ou de convivencia, para que sexan máis xustas e equitativas e para lograr que as mesmas cheguen a quen máis o necesitan, con independencia da súa idade.
As axudas suporán ata o 40% da renda de aluguer, cuxo importe sexa inferior aos 600 euros, con independencia de quen sexa o propietario e o réxime de cualificación da vivenda.
Co obxectivo dun mellor aproveitamento dos recursos, a concesión das axudas ao aluguer farase de forma máis equitativa tendo en conta a renda da unidade de convivencia nunha vivenda.
Os beneficiarios das axudas ao aluguer serán as persoas físicas maiores de idade cun límite de ingresos inferior a 3 veces o IPREM, modulable segundo o número de membros e composición da unidade de convivencia, o que asegura que accedan á axuda as familias máis necesitadas.
O plan inclúe un programa para fomentar un parque público de vivendas protexidas en aluguer e mantén as axudas concedidas de subsidiación de préstamos.
A nova Lei do Aluguer busca corrixir as insuficiencias da lexislación actual, introducindo unha serie de modificacións na Lei de Arrendamentos Urbanos e na Lei de Axuizamento Civil, co obxectivo de flexibilizar e dinamizar o marco actualmente vixente do mercado de aluguer, de maneira que se consiga atraer ao mercado do aluguer un bo número das vivendas actualmente baleiras. Isto redundará nunha maior oferta de vivendas no mercado, unha maior capacidade de elección dos futuros arrendatarios e unha disminución no prezo dos alugueres polo aumento da oferta.
O primeiro obxectivo da reforma é flexibilizar o mercado do aluguer para o que se fortalece a liberdade de pacto entre as partes, para que poidan chegar a todos aqueles acordos que, razoablemente, non deban formar parte dun réxime imposto directamente pola Lei.
Para iso flexibilízanse os prazos legais de duración do contrato de arrendamento. Por unha banda, redúcense de 5 a 3 os anos de duración da denominada "prórroga obligatoria" Así mesmo, redúcese de 3 a 1 ano a denominada "prórroga tácita automática" do contrato.
Regúlase ademais a posibilidade de que o arrendador poida recuperar o inmueble para destinalo a vivenda permanente para si ou os seus familiares en primeiro grado de consanguinidade ou por adopción ou para o seu cónxuge nos supostos de sentenza firme de separación, divorcio ou nulidade matrimonial, sempre que transcorrese polo menos o primeiro ano de duración do contrato e o comuníque con dous meses de antelación.
O arrendatario poderá desistir do contrato de arrendamento, unha vez que transcorran polo menos seis meses, sempre que llo comunique ao arrendador cunha antelación mínima dun mes.
Así mesmo, se fomenta a rehabilitación da vivenda, de modo que sempre que as partes acórdeno, esta poida ser sufragada, total ou parcialmente, polo arrendatario a cambio do pago da renda.
A reforma tamén ten como obxectivo mellorar a seguridade do tráfico xurídico coa inscripción no Rexistro do contrato de arrendamento. Así, un comprador que adquira unha vivenda estará obrigado a permitir que o arrendatario continúe co seu contrato sempre que devandito contrato de arrendamento estea inscrito.
Ademais, unha vez inscrito, a transmisión a un terceiro da vivenda arrendar non poderá afectar aos seus dereitos legais (prórroga forzosa e prórroga tácita) derivados do contrato de arrendamento, pois o terceiro adquiriente terá que respectar o contrato.
Si desexa comentar esta entrada, pode escribir un correo a celso.delgado@congreso.es
Recibirá resposta. Grazas
