Hoxe o presidente do Goberno, Mariano Rajoy, compareceu ante o Pleno do Congreso para informar sobre o Programa de Estabilidade e o Plan Nacional de Reformas.
Este é un resumo da sua intervención:
- No Programa Nacional de Reformas realízase un balance das reformas aprobadas recentemente, cuantifica os seus pactos e expón as actuacións que se están emprendendo ou se emprenderán en breve.
- No Programa de Estabilidade exponse de que forma pretende cada país acometer as súas obrigacións en materia de déficit público.
- Todos os países da UE teñen obrigación de presentar tanto o Programa Nacional de Reformas como o Programa de Estabilidade.
Programa Nacional de Reformas e Programa de Estabilidade 2013.
- O máis relevante é que o novo cadro do Programa de Estabilidade estima que o déficit público situarase este ano no 6,3% do PIB, para baixar ao 5,5% en 2014 e ao 4,1% en 2015, e situarnos por baixo do 3% en 2016.
- O Goberno conseguiu que a Unión Europea rebaixe o obxectivo do déficit para España, pasando dun 6,3 por cento ao 4,5. A redución prevista para 2013 era de máis de 26.000 millóns, que agora quedaría reducida a pouco máis de 7.200 millóns de euros.
- O Goberno conseguiu que a Unión Europea rebaixe o obxectivo do déficit para España, pasando dun 6,3 por cento ao 4,5. A redución prevista para 2013 era de máis de 26.000 millóns, que agora quedaría reducida a pouco máis de 7.200 millóns de euros.
- O ano pasado, a redución do déficit do sector público alcanzou os 22.000 millóns de euros.
- Esa holgura marca a distancia entre unha senda de redución do déficit razoable e factible e un estrangulamento económico e social, neste ano, para a sociedade española. De non haberse conseguido esa rebaixa, habería que realizar un conxunto de actuacións, tanto nos capítulos de ingresos como en gastos, que de xeito moi duro afectarían dramáticamente a amplos sectores da sociedade española.
- Non hai cambio de rumbo na política do Goberno, estamos nun novo escenario que nos permitirá desenvolvernos con maior holgura.
Previsións económicas.
- O que España presentou fai uns días é unha adaptación axustada aos cambios que se teñen experimentando nos últimos tempos, tanto no escenario español como no europeo.
- As previsións son un instrumento moi importante, pero máis nada que un instrumento que nos orienta para tomar a verdadeira decisión que é a senda de déficit.
- As previsións deben ser realistas e acordes co exercicio que se está realizando.
- Ninguén presaxiaba, nin aquí nin fóra de aquí, que a recesión na Unión Europea sería como é.
- Fixémolas á baixa, son estimacións deliberadamente prudentes, o que as fai máis serias e máis fiables.
- As previsións nin son un instrumento para a propaganda do goberno nin deben manipularse para sementar falsas esperanzas ou, ao contrario, alimentar alarmas non menos falsas.
- Anteriormente, as cifras empregábanse para fantasear, para intentar lucirse e non servían máis que para redoblar a desconfianza cara a España.
- As previsións do Goberno son sensatas e realistas. Non son esaxeradas nin inventadas. Exemplo: o PSOE dixo en 2009 que España crecería en 2010 un 1% e logo foi un -3,6%; tamén dixo que se destruirían 100.000 empregos e ao final foron 1,1 millóns.
- Nin sequera teñen por que cumprirse. O Goberno é o primeiro interesado en que algunhas non se cumpran, e fará canto sexa posible para logralo.
- As actuais previsións económicas non reflicten ningún cambio nos obxectivos, nas directrices ou no rumbo da nosa política económica.
- Outros organismos como o FMI, a OCDE, a propia Comisión Europea e todos os países europeos cambiaron as súas previsións para este ano. Alemania dixo fai un ano que crecería un 1,6% e agora di que o fará un 0,4%; Francia pasou do 0,8% ao 0%.
Paro e Política económica.
- Contamos con dúas razóns moi sólidas para non modificar as directrices, nin na corrección do déficit, nin nas reformas estructurales: temos 6.200.000 parados e estamos logrando resultados obxectivos.
- Toda a nosa política económica, e boa parte da social, está determinada pola existencia deses máis de seis millóns de parados.
- A creación de emprego é inseparable da corrección dos graves desequilibrios económicos que herdamos. Estamos enderezando o que estaba torto.
-Non me afago nin me afarei, ao panorama do paro en España
- O que reclaman eses seis millóns douscentos mil parados non é que tiremos pola fiestra todos os sacrificios, todo o esforzo e todos os avances logrados nestes 16 meses. O que necesitan é que, canto antes, salgamos do buraco.
- Temos a obrigación moral de non ser frívolos cos intereses da xente, de non facer experimentos coa economía e de perseverar na mesma dirección. Esta é a ruta que leva á corrección dos desequilibrios, a superar o estancamento e, como consecuencia, á creación dos novos postos de traballo.
- Seis millóns de parados non merecen lixeirezas de ningunha clase, nin políticas erráticas, senón esforzo, sacrificio, perseveranza.
- Estamos realizando a mellor política de emprego posible, a que despexa a nosa economía de todo o que contribuíu a destruír empregos e mantén bloqueada a creación de novos postos de traballo.
- Hai que perseverar nas reformas e dar tempo para que produzan o seu efecto as que xa están en curso.
- Non só pretendemos corrixir esta situación, senón evitar que volva repetirse.
- Continuaremos coa mesma política, que é a que dá resultados palpables, a que sanea as nosas contas, a que nos permitiu recuperar a confianza internacional, e a que senta as bases máis sólidas para un crecemento estable.
- Imos continuar cos mesmos obxectivos e cos mesmos instrumentos, porque aínda quedan tarefas importantes e debemos completalas.
- O mellor servizo que podemos facer a quen sofren o paro é perseverar na nosa política ata lograr que desaparezan todos os obstáculos que bloquean o crecemento da actividade económica e a creación de emprego.
As cousas están cambiando.
- Fai un ano estabamos ao bordo de creba e viviamos en constante risco de ser intervidos.
- Fai un ano atravesamos por dous momentos extraordinariamente críticos. Por estas datas estivemos a piques de que ser intervidos polos problemas dunha parte do noso sistema financeiro. O que para algúns era «o mellor sistema financeiro do mundo» estivo a piques de tombarnos sobre a lona. Superámolo, como superamos tamén a gravísima crise da débeda soberana do mes de xullo.
- Os españois, ao longo do ano pasado, demostraron unha férrea vontade de mellora, e unha capacidade de sacrificio, e un empeño por cumprir os seus compromisos, que despexaron todas as dúbidas.
Evolución da prima de risco.
Fai nove meses chegou a estar en 638 puntos. Agora está en torno a 280 puntos. Isto significa que estamos pagando motísimo menos polo diñeiro que necesitamos para financiar a nosa débeda.
O descenso da prima de risco significa que, ao final deste ano, poderiamos aforrarnos neste capítulo máis de 1.000 millóns de euros.
Non estamos falando dunha partida calquera dos Orzamentos, senón da máis importante logo das pensións, máis grande que as prestaciones por desemprego. Non é calquera cousa.
Financiamento exterior.
Estamos ante un auténtico envorco na economía española. chegamos a necesitar endebedarnos polo 10% do noso PIB, é dicir, máis de 100.000 millóns de euros nun ano para este capítulo. A Débeda Exterior neta chegou a alcanzar máis de 900.000 millóns de euros en 2011.
Afortunadamente, investimos a situación e estamos empezando a devolver o que pedimos no seu día. Estamos reducindo débeda da nosa economía co exterior. Devolvendo, non pedindo.
Ese cambio cualitativo tradúcese en confianza e tranquilidade respecto de o noso país.
O esforzo dos españois.
- Estes cambios non son froito de ningún milagre. Gañáronllos os españois a pulso.
- Non é tampouco un milagre que nos ofrecesen ata cen mil millóns de euros para superar a crise financeira nunhas condicións extraordinarias; un prazo de 15 anos, ao 0,5% de interese, con 10 anos de carencia. Iso foi o froito dunha negociación que se fixo posible porque España volvía ser fiable.
- Non foi un milagre que podamos reducir o esforzo en 18.900 millóns de euros este ano. foi o froito dunha negociación cun país que está cambiando, que leva ben as súas contas, que cumpre os seus compromisos, que está levantando cabeza, e que é fiable.
- Ninguén fixo un esforzo semellante ao dos españois en 2012. Por iso créllenos.
- O esforzo que están facendo os españois serve para algo. Estamos avanzando no medio de grandísimas dificultades e, pese a iso, os cimentos que sosterán a recuperación refórzanse cada día que pasa.
- Esta tarefa non culminará ata que resolvamos o noso principal obxectivo que é devolver os postos de traballo aos parados.
- A España de hoxe ten pouco que ver coa de fai un ano. Xa non temos as mans baleiras. Xa non sementamos dúbidas fóra das nosas fronteiras.
- Logramos superar obstáculos que parecían infranqueables nun tempo increíblemente curto e conseguímolo porque os españois comprendérono, aceptárono e sufrírono. foi moi duro, pero non foi en balde.
Pactos.
- Esta é a tarefa á que invito a sumarse a quen de verdade pretenda axudar aos parados con algo máis que bos desexos e fantasías ilusorias.
- Estou aberto a toda suxestión útil que nos axude a ser máis fortes e máis eficaces en beneficio dos españois. Toda axuda para alcanzar os obxectivos que nos propuxemos será bienvenida, non porque o goberno careza de suficientes apoios parlamentarios, senón porque estamos ante unha responsabilidade que nos alcanza a todos e á que todos, sen dúbida, podemos contribuír.
- O Goberno propón pactos inmediatos en cinco aspectos:
1) A sostibilidade das pensións.
2) Medidas contra a corrupción (Lei de Transparencia)
3) Reforma Local.
4) Reforma de todas administracións.
5) Lei de Unidade de Mercado.
De todo isto e do que vostede queira podemos falar, pero eu non podo facer a mesma política económica que nos trouxo ata aquí porque para iso si que eu non me presentei ás eleccións.
- O PP demostrou a súa vontade de acordo en grandes pactos nacionais cando aceptou de inmediato a reforma da Constitución que o presidente Zapatero propuxo no verán de 2011.
- Poucos meses logo daquilo, o PSOE votou en contra da Lei de Estabilidade Presupuestario, primeiro froito daquela reforma.
- Tras aquilo, non apoiaron unha soa medida e iso deixa clara a autoridade moral que pode ter o PSOE agora para reclamar un pacto.
- Tras aquilo, non apoiaron unha soa medida e iso deixa clara a autoridade moral que pode ter o PSOE agora para reclamar un pacto.
* Si desexa comentar esta entrada, pode escribir un correo a celso.delgado@congreso.es.
Recibirá resposta. Grazas.
