Comeza a conferencia das Nacións Unidas sobre o cambio climático 2017 (COP23)

Hoxe comezou en Bonn, a conferencia das Nacións Unidas sobre o cambio climático 2017 (COP23) co obxectivo de que as nacións impulsen a acción climática ao nivel de ambición necesario para facer fronte ao quecemento global, e para poñer ao mundo nunha traxectoria de desenvolvemento máis seguro e próspero.

A conferencia, que chega xusto dous anos despois da adopción histórica do Acordo de París sobre o cambio climático, alentará ademais a acción por parte de cidades, estados, rexións, territorios, empresas e sociedade civil en apoio dos plans nacionais de acción climática, e a favor do obxectivo de temperatura acordado internacionalmente e dos obxectivos máis amplos recolleitos na Axenda 2030 para o Desenvolvemento Sustentable.

A COP23 está organizada por ONU Cambio Climático, que ten a súa sede en Bonn; está presidida por Fiji e conta co apoio organizativo e loxístico do Goberno de Alemaña, a rexión de Renania do Norte-Westfalia e a cidade de Bonn.

A variedade de oradores reflicte o amplo espectro de sectores involucrados na acción climática. Entre as personalidades xa confirmadas figuran a presidenta das Illas Marshall, Hilda Heine; Arnold Schwarzenegger; o Secretario Xeral da ONU, António Guterres; a alcaldesa de París, Anne Hidalgo; o Gobernador de California, Jerry Brown; o Enviado Especial da ONU, Michael Bloomberg; o astronauta Thomas Pesquet; Paul Polman, Director Executivo de Unilever; a Primeira Ministra de Escocia, Nicola Sturgeon; e o explorador do Solar Impulse, Bertrand Piccard.

Espérase que asistan preto de 20 xefes de Estado, incluído o Presidente de Francia, Emmanuel Macron, e numerosos xefes de Goberno como a Chanceler alemá, Angela Merkel.

Os fenómenos meteorolóxicos extremos, unha chamada á acción urxente

A conferencia está presidida por Frank Bainimarama, Primeiro Ministro de Fiji, primeiro pequeno estado insular en desenvolvemento que ocupa este papel. A conferencia ten como pano de fondo os eventos meteorolóxicos extremos que han devastado a vida de millóns de persoas en lugares como Asia, as Américas e o Caribe.

"O sufrimento humano causado pola intensificación de furacáns, incendios forestais, secas, inundacións e ameazas á seguridade alimentaria provocados polo cambio climático son o sinal de que non hai tempo que perder", dixo o Sr. Bainimarama, quen este luns asumirá a presidencia na apertura da conferencia de mans de Marrocos.

"Debemos preservar o consenso global a favor dunha acción decisiva que consagra o Acordo de París e buscar alcanzar o obxectivo máis ambicioso de limitar o aumento da temperatura promedia mundial a 1,5 graos por encima da era preindustrial", dixo.

Prevese que da COP23 saian ademais varias iniciativas transformadoras, incluída unha das Nacións Unidas sobre saúde e pequenos estados insulares, unha plataforma para apoiar a participación das comunidades locais e os pobos indíxenas, un Plan de Acción de Xénero de amplo alcance, e o desenvolvemento dun proxecto de protección global fronte aos riscos para proporcionar seguros alcanzables a 400 millóns de persoas en situación de pobreza e vulnerabilidade.

Hai que actuar con urxencia para manter

se afastados dos puntos críticos

O Acordo de París baséase en plans nacionais de acción climática coñecidos como Contribucións determinadas a nivel nacional (NDC, polas súas siglas en inglés), cuxo nivel de ambición debe aumentarse co tempo para encamiñarnos colectivamente cara ao obxectivo da temperatura do Acordo de París. Ese obxectivo é manter o aumento da temperatura global por baixo dos 2 graos centígrados e, aínda mellor, que non se superen os 1,5 graos.

Urxe unha acción máis rápida e inmediata, xa que os compromisos e os esforzos rexistrados ata o momento poñen ao mundo camiño dun aumento de 3 graos centígrados, ou quizá máis. 

Isto provocaría a perda da capa de xeo de Groenlandia, maiores aumentos do nivel do mar, danos importantes en importantes sistemas naturais, como o Amazonas, e riscos para a previsibilidad dos sistemas de circulación oceánica.

Ata agora, as temperaturas xa aumentaron ao redor dun grao centígrado en relación á época preindustrial.

Negociacións gobernamentais

A COP23 está estruturada seguindo o principio de "unha conferencia, dúas zonas". As negociacións intergobernamentais da ONU terán lugar na zona Bula, unha expresión fidxiana para dar a benvida.

Durante as negociacións, os países teñen a intención de deseñar e presentar o diálogo de Talanoa, chamado así polo espírito de intercambio aberto e debate construtivo das nacións insulares do Pacífico, e que se desenvolverá no transcurso de 2018. Este diálogo basearase en tres cuestiones fundamentais: ¿onde estamos?, ¿cara a onde queremos ir?, ¿como chegamos ata alí?, e finalizará na COP24, o ano próximo en Polonia. O obxectivo é preparar o terreo para ofrecer unha resposta máis ambiciosa que reflicta mellor o coñecemento científico sobre o cambio climático durante o período de 2019-2020.

Así mesmo, os gobernos tamén traballarán no que se pode chamar o sistema operativo do Acordo de París: as formas e medios detallados para axudar a todos os gobernos, co apoio dos interesados que non son Partes, a cumprir mellor os obxectivos do Acordo de París agora, e nos anos e décadas por vir. O prazo para iso tamén se fixou para Polonia 2018.

As directrices que sustentan este sistema operativo deberán garantir que o Acordo de París promova a transparencia na acción e o apoio, e que se fomente a creación de resiliencia e a adaptación.

Tamén será necesario detallar a forma na que os gobernos van avaliar a evolución da situación mundial, e como operarán os mecanismos para facilitar a implementación e promover o seu cumprimento.

Está previsto que os negociadores da COP23 avancen noutros asuntos pendentes no marco da Convención, por exemplo verificar o progreso da entrega de 100.000 millóns de dólares estadounidenses para apoiar aos países en desenvolvemento para 2020, ou a entrada en vigor da Emenda de Doha do primeiro tratado internacional de redución de emisións, o  Protocolo de Kyoto.