A Ribeira Sacra abrangue 22 concellos das provincias de
Ourense e Lugo, entre os vales do Sil e o Miño. Reúne un conxunto de cenobios,
mosteiros, igrexas, capelas e cruceiros que, pola súa variedade e densidade,
configuran un espazo cultural único en todo o mundo, destaca o Consello de
Patrimonio Histórico.
O Consello do Patrimonio Histórico,
presidido polo director xeral de Belas Artes, Román Fernández-Baca, ditaminou
que a paisaxe cultural da Ribeira Sacra sexa a elixida para formar parte da
Lista de Patrimonio Mundial da UNESCO. A candidatura española será presentada
ante o organismo internacional en febreiro de 2020 e a inclusión resolverase en
2021. Os valores que levaron ao Consello a elixir este territorio residen na
beleza e conservación da paisaxe simbólica máis occidental da Europa
continental, configurando un espazo único, exemplo do monacato primitivo que se
desenvolveu a finais do século IV, grazas a uns conxuntos arquitectónicos de
extraordinaria singularidade que ilustran 1.500 anos de historia. O paso do
eremitismo ao monacato e a posterior expansión beneditina deixou un bosque de
igrexas que ilustran a riqueza e variedade da arquitectura románica dos séculos
XII e XIII.
Á marxe do importante patrimonio
cultural e arquitectónico, a Ribeira Sacra tamén é unha paisaxe viva e o máximo
expoñente da relación entre home e natureza. Proba dista interacción do ser
humano co medio son as monumentais terrazas nas ladeiras dos canóns do Sil e o
Miño para a explotación dunha agricultura de subsistencia baseada no
policultivo. A esencia desta paisaxe antrópica atopámola con todos os seus
matices nos terreos de ribeira e bocarribeira.
“Culmínase así un proceso longamente esperado desde que o 9 de setembro de 2013 convoquei aos alcaldes da Ribeira Sacra da provincia de Ourense para plantexarlles a reactivación da candidatura, e unanimemente dixeron que si”, destacou Manuel Baltar. “Durante o tempo que vai desde entón, logo de comunicarllo á Deputación de Lugo, de conseguir a implicación da Xunta de Galicia e de que o Valedor do Pobo se sumase á candidatura, conseguimos que o 28 de decembro de 2018 a Ribeira Sacra fose declarada Ben de Interese Cultural (BIC) –sinalou Baltar-, o paso previo para que hoxe poidamos dicir que o obxectivo está conseguido: a Ribeira Sacra é candidata de España a ser declarada Patrimonio Mundial pola UNESCO”, remarcou.
O presidente do Goberno galego, Alberto Núñez Feijóo, expresou hoxe a ilusión dos galegos por compartir co resto de España, de Europa e do mundo os tesouros da Ribeira Sacra, candidata xa a Patrimonio da Humanidade, e lembrou que ese desexo de compartir remóntase a 1996, cando esta paraxe entrou na lista indicativa de España para a Unesco. E, en decembro do pasado ano, aprobouse o expediente de declaración de Ben de Interese Cultural da Ribeira Saca, dentro da categoría de paisaxe cultural, desenvolvéndose así un réxime de protección específico para unha extensión aproximada de 180 quilómetros cadrados, que permite optar á inclusión na lista do Patrimonio Mundial da Unesco.
“Foi polo tanto, unha longa peregrinaxe que hoxe culmina unha etapa decisiva grazas ao Consello de Patrimonio Histórico”, aseverou, sinalando ademais que este proceso podería culminar o mesmo ano no que se celebrará o Ano Xacobeo, “polo que sería unha feliz coincidencia –dixo- que a Ribeira Sacra fose declarada Patrimonio da Humanidade ao mesmo tempo que celebramos o ano santo”.
Ao longo da súa intervención, o titular da Xunta quixo resaltar o traballo conxunto e a ampla colaboración institucional que inclúe ás deputacións provinciais, aos concellos e á propia Administración autonómica, transmitindo o desexo de que esa cooperación sexa o exemplo para as outras aspiracións que temos en Galicia: que as Illas Cíes-Illas Atlánticas e o Ferrol da Ilustración tamén poidan chegar a este mesmo punto algún día.
En relación ás peculiaridades deste entorno, Feijóo aseverou que o diálogo de Galicia coa súa paisaxe queda patente neste bosque de igrexas e mosteiros que parecen brotar da mesma natureza como unha árbore máis. “Estamos ante un románico que obriga a matizar o verbo. Non está na Ribeira Sacra. A diferenza doutras obras e enclaves onde a paisaxe é un fondo ou decorado, aquí a natureza forma parte do monumento”, matizou.
Cómpre destacar que este territorio representa un exemplo único do monacato de Occidente e da sacralización do territorio, grazas a uns conxuntos arquitectónicos de extraordinaria singularidade que ilustran 1.500 anos de historia. O paso do eremitismo ao monacato e a posterior expansión beneditina deixou un bosque de igrexas que ilustran a riqueza e variedade da arquitectura románica dos séculos XII e XIII.
Á marxe do importante patrimonio cultural e arquitectónico, a Ribeira Sacra tamén é unha paisaxe viva e o máximo expoñente da relación entre home e natureza.
Proba dista interacción do ser humano co medio son as monumentais terrazas nas ladeiras dos canóns do Sil e o Miño para a explotación dunha agricultura de subsistencia baseada no policultivo.
A esencia desta paisaxe antrópica atopámola con todos os seus matices nos terreos de ribeira e bocarribeira.
Proba dista interacción do ser humano co medio son as monumentais terrazas nas ladeiras dos canóns do Sil e o Miño para a explotación dunha agricultura de subsistencia baseada no policultivo.
A esencia desta paisaxe antrópica atopámola con todos os seus matices nos terreos de ribeira e bocarribeira.
Sen dúbida, unha excelente nova. Parabéns!
Recibirá resposta
