No décimo aniversario do falecemento de Don Manuel Fraga Iribarne, pai da Constitución, fundador do PP e o líder que durante máis tempo presidiu a Xunta de Galicia

O Barco de Valdeorras, outubro 1997

Hoxe cumprénse dez anos do pasamento do ex presidente da Xunta de Galicia, Don Mauel Fraga Iribarne un servidor público inesquecible e inigualable.

En 1997 entrei en política, procedente das miñas actividades profesionais privadas, atendendo o chamamento do Partido Popular de Galicia, que presidía D. Manuel Fraga e a nivel provincial por José Luis Baltar. O reto era  escalofraiente, encabezar a lista de Ourense ás eleccións ao Parlamento de Galicia que se celebrarían o 19 de outubro dese ano.

Así que durante a campaña electoral tiven a primeiras ocasión de tratar a D. Manuel, e de compartir con el intervencións en  mitines, paseos, visitas e  almorzos con afiliados e simpatizantes. 

Lembro especialmente o celebrado en outubro do citado ano no Barco de Valdeorras no que tamén falara a xa desaparecida ex ministra  Loyola del Palacio. Nesta foto se expresa a vitalidade e a forza desde “político total” que foi Manuel Fraga Iribarne.

Sinceramente, sentíame atafegado pola súa presenza, pois ademais de impresionarme a súa enorme talla política, estaba a intelectual que supoñía que sobre calquera tema de conversa que se abordase, o presidente Fraga, posuía coñecementos  amplisiímos.

Recordo que nun dos meus primeiros  mitínes, estando ao seu lado, e vendo os meus lóxicos nervios antes de  subrir ao atril para  intervir, díxome "Delgado, non estea  Vd, preocupado farao moi ben". Eu deille as grazas e certamente as súas palabras tranquilizáronme.

Afortunadamente esas eleccións  autonómicas de 1997 saíron moi ben para o noso Partido, xa que obtivemos 42 escanos, o 52,8 % dos votos, o que permitiu a súa investidura como presidente o 3 de decembro do mesmo ano.

Na miña etapa como vicepresidente primeiro do Parlamento de Galicia desde 1997 ata o ano 2000, tiven oportunidade en directo de constatar a súa enorme capacidade de traballo e de entrega, que non deixaba de sorprenderme. Recordo que moitas veces cando eu chegaba ao hemiciclo do Pazo do Hórreo, para comezar a sesión plenaria desde o meu lugar na Mesa vía como o presidente Fraga xa levaba quince minutos sentado no seu escano lendo con detalle os xornais do día para logo dar conta aos seus Conselleiros e colaboradores daquelas noticias que lles interesaban para que se ocuparan delas. Tamén lembro os seus potentes discursos,  a imponente documentación que sempre acompañaba as súas planificacións e os seus orzamentos e a enorme seriedade que esixía no traballo aos seus colaboradores.

Tras a miña marcha a Madrid no ano 2000 para ocupar un escano no Congreso dos Deputados, vin mantendo con Fraga  contacto ben derivado das reunións do Comité de Dirección do PPdeG e tamén polo seguimento que o presidente Fraga facía das infraestruturas galegas na xestión dos executivos nacionais. Diso falarei noutra entrada.

Baixo a presidencia de Fraga durante dezaseis anos tivo lugar unha gran transformación da realidade de Galicia, co impulso da nosa autonomía e das súas competencias, da modernización da economía e das infraestruturas, da consolidación da imaxe dunha terra de oportunidades.

Acto conmemorativo en Vilalba polo décimo aniversario do falecemento

O presidente dos populares galegos, Alberto Núñez Feijóo, destacou hoxe mesmo en Vilalba  o presidente a importancia de Fraga na nosa historia política, unha “figura fundamental” da que resaltou a súa extraordinaria capacidade de traballo e determinación. 

Sobre isto, lembrou que o político vilalbés é o fundador do gran partido de centrodereita en España -chegando a conseguiu ser un gran punto de encontro para conformar a anhelada “maioría natural”- e que é un dos pais da Constitución que trouxo ao país liberdade, benestar e igualdade.

Tras salientar que Fraga é o líder que durante máis tempo presidiu a Xunta, puxo en valor que baixo o seu mandato se desenvolveron todas as institucións estatutarias, Galicia gañou prestixio nacional e internacional, acuñouse o termo bilingüismo cordial na Lei de Normalización Lingüística e logrou que os galegos do exterior se sentiran máis galegos.

Rematou dicindo que a mellor homenaxe que se lle pode facer é continuar co seu legado de construír un PP maioritario en Galicia e en España.